Peter Terrin, Napolitaanse impressies: 18 maart 2016

door Anna Coglitore / 21 april 2106

Op 18 maart 2016 kwam de Vlaamse schrijver Peter Terrin naar Napels om de studenten van de universiteit L'Orientale te ontmoeten en zijn boek Monte Carlo te presenteren.

De ontmoeting was voor ons leuk en stimulerend. Onze professor Franco Paris had ons een paar dagen van tevoren erop voorbereid door een workshop literair vertaling te houden. Tijdens de workshop hebben we de eerste bladzijden van De bewaker in het Italiaans vertaald en besproken. Iedereen had bovendien het boek Monte Carlo gelezen.

Bij de ontmoeting met de schrijver waren meer dan vijftig studenten aanwezig, die actief deel namen aan de conversatie en veel nieuwsgierige vragen aan de schrijver stelden. De meeste vragen gingen over de personages en de thema's van het boek, maar enkele studenten stelden Terrin ook vragen over zijn schrijfgewoontes.
Aan de vraag of er autobiografische elementen zitten in Monte Carlo, antwoordde Terrin dat Jack Preston niet op hem gemodelleerd is, maar hij voegde toe dat hij sinds kinds af aan net als de hoofdpersoon een grote passie voor auto's, en vooral voor Formule 1, heeft.
In de roman is de personage van Amélie Bonnard, vertelt Terrin, een eerbetoon aan de schrijver Mortier; terwijl de hypothetische foto van de heldendaad van Jack Preston, die Amélie maakt en die nooit gevonden zal worden, een duidelijke verwijzing is naar Hermans' De donkere kamer van Damocles.
Aan de vraag of hij lang over de mooie openingszin van Monte Carlo 'De vuur is nog geen vuur.' lang heeft zitten peinzen, reageert Terrin positief. Als schrijver beschouwt hij de openingszin als fundamenteel bij het succes van een boek. Daarom heeft hij daar lang over nagedacht todat hij de juiste zin heeft gevonden.
Terrin heeft meerdere malen beweerd dat hij schrijver is geworden dankzij het boek De donkere kamer van Damocles van de beroemde Nederlandse schrijver Willem Frederik Hermans. Aan een student die hem vroeg hoe zijn leven eruit zou zien als hij dat boek nooit gelezen had, beantwoordde hij dat hij waarschijnlijk als handelsreiziger in marmerhandel had blijven werken.
Over zijn gewoontes als schrijver vertelt Terrin dat hij alleen in stilte schrijft. Zijn huis op het Vlaamse platteland is voor hem de perfecte omgeving om zijn creativiteit te stimuleren. Het is ook met dank aan zijn lieve vrouw Valeria, zegt Terrin, dat hij zich rustig aan zijn boeken en aan zijn carriére als schrijver kan toewijden, omdat zij zich bezighoudt met alle praktische dingen van het huis.
Ten slotte heeft Terrin tijdens onze ontmoeting ook iets over zijn nieuwe boek Yucca verteld, dat dit jaar zal verschijnen. Hij zegt dat hij de witte bloemen van de plant yukka als embleem van zijn boek heeft gebruikt, en dat de personages vergelijkbare eigenschappen hebben met de plant.
Kortom werd de ontmoeting met de schrijver Terrin algemeen enthusiast ontvangen door de studenten Nederlands van de universiteit L'Orientale van Napels. Behalve een goede schrijver is Terrin ook een aardige man. Hij heeft onze vragen openhartig beantwoord. Na afloop gingen enkele studenten selfies met de schrijver maken, en een paar vroegen om een handtekening op hun boeken.

Anna Coglitore, studente Nederlands in Napels